تنهایی بهتر از بودن با کسی هست که هیچ حسی بهش نداری

خودمون را از حصار افکار ازاد کنیم رفتن کسی از زندگیمان آنقدر ارزش دارد که شب و روزمان را بابتش حدر کنیم و این زمانه محدود که حق زندگی کردن داریم رو از بین ببریم ؟ چه کسی اندازه خودمان باید از خودمان مهم تر باشد ؟ ما برای خود حصاری از افکار کشیدیم و فکر میکنیم اگر کسی از زندگی ما برود ، این زندگی تمام شده و دیگر هیچ چیزی برایمان ندارد دروغ هست ، ما نباید از رفتن کسی از زندگیمان ترسی داشته باشیم حصار هارو کنار بزنید و اجازه ندید رفتن کسی از...

اگر تونستی.. بدون اینکه کسی رو لمس کنی .. عاشق بشی.. اون وقت میفهمی .. لیاقت عشق رو داری ...

در گلویم گیر کرده زخم یک بغض غریب.. فرصتی از اشک میجوییم که رسوایش کنم .

بیماری چشمان تو بیمارم کرد . در دام غم وغصه تو گرفتارم کرد یک روز امیدِزندگی داد به من . روز دگر از زمانه بیزارم کرد

می گویند؛ هیچ چیز اتفاقی نیست اما چشمانت در یک ظهر تابستانی طوفان به پا کردند ولی آیا این بلا خواست طبیعت بود یا خدا که نابود کند هر آنچه هست و نیست؟

باید کسی باشد که تمامِ خستگی هایت نرسیده به آغوشش در گرمای صدایش ذوب شود ؛ باید کسی باشد برای همیشه باشد تا انتهای دلتنگی با تو هستم باید باشی ؛ می توانی باشی...؟!

کجایی ای گل نازم منم ان عاشق بی تاب که در عشق تو می سوزد همیشه ، هر دم و هر جا منم ان عاشق سوزان که هر دم سوخت در فقدان و هر دم ناله از هجران و هر دم داد و بیدادی که یارم را جدا کردند و زخمی بس عمیق بر جان و دل بستند و من ایام طولانی ز سوز زخم می نالم و گویا کس نمی بیند تمام رنج هایم را تو گویا اندر این دنیا نه عاشق را بود ارزش نه از عشقی ، کسی اگاه نه رسم عاشقی جاری تو گویی عشق افسانه است میان قصه و فیلم ها و کس باور ...

کاری رو شروع نمیکردم ...چون از شکست میترسیدم... ولی بعد ها فهمیدم تلاش نکردن یعنی شکست دیگه از کسی نفرت ندارم چون یاد گرفتم به هر حال هر کسی نظری دارد میدانم درد لازمه... چون درد کشیدن برای رشد روح لازم است از سرنوشت دیگه هراسی ندارم چون : من توان تغییر آن را دارم

دلتنگم دلتنگ عشقی سوخته... دلتنگ کسی که هم مجنونش شدم هم لیلایش اسیرم ... اسیر تردید ... شبم پر از هوای دلتنگی و روزم پر از نفس‌هایش ... چه کنم؟ بغضم را انکار کنم؟ عشقم را اعدام کنم بر صلیب فراموشی و جبر؟ چه کنم؟ عاشقم ... عاشقی دل سوخته عاشقی پر از هوای یار ... یاری که خالی از هوای من است سکوت میکنم، سکوتی تلخ، پر از حسرت، حسرت دیدن روی ماهش ولی چه کنم اوست که پر از هوای جدایی‌ست.