...
در گریز از تنهایی و جدا افتادگی به دوست داشتن پناه میبری و آنگاه که دوست داشتن را یافتی آن را با هراسِ از کف دادنش، از هراس تنهایی و جداافتادگی، رنجآورش میکنی و سرانجام نیز از دست میدهیاَش. احمقانه است اما تو از ترس تنها ماندن، تنها میمانی و گاه ته دلت حتی میترسی که قطعه گم شدهات را پیدا کنی که مبادا دوباره گمش کنی. تو از تنها ماندن میترسی و از همین رو تنها میمانی. ❤️
نویسنده: علیرضا شیری | تاریخ ارسال: ۱۳۹۹/۰۹/۰۱-۱۰:۱۴ | ارسال نظر(0) | ❤️ لایک